Thuis bij de kunstenaar.
Het bestuur heeft het initiatief genomen een bezoekje bij een lid, kunstenaar, van de vereniging te brengen.
Marijke Bakker is alweer de zevende kunstenaar die we bezoeken. Marijke is voorgedragen door Marga Loos die het zo boeiend vindt dat Marijke haar werk altijd een achterliggende gedachte heeft, terwijl dat bij haar veel minder het geval is.
Marijke praat graag en met passie over haar werk.
Lees onderstaand haar verhaal:
Kun je iets vertellen over je achtergrond?
Ik ben geboren in Haarlem en opgegroeid in De Haag. Daarna ben ik gaan studeren in Amsterdam. Ik wou graag psychologie studeren, maar dat was te duur en meer voor hun zoon vonden mijn ouders. Mijn tante adviseerde toen handvaardigheid en kinderverzorging ( N XX). Daarbij kwam ook pedagogie kijken en dat was wel in mijn straatje. Evenals de handvaardigheid want als kind was ik al een echte knutselaar. Ik bouwde tentenkampjes en werkte, ook in mijn opleiding, met hout, klei, pitriet, te veel om op te noemen.
Toen ik afgestudeerd was kreeg ik een baan op Texel. Ik gaf daar allerlei vakken, eerst handvaardigheid en kinderverzorging.
De handvaardigheid werd echter steeds technischer. Er werd ook met metaal gewerkt. Er zaten 28 kinderen in de klas Als die met elkaar aan het metaal kloppen waren moest ik ‘middags bijna een borreltje nemen om bij te komen.
Ik ben toen helemaal overgestapt naar theoretische lessen: verzorging in de bovenbouw Mensen begeleiden vind ik geweldig. Dat heb ik 20 jaar met veel plezier gedaan. Maar toen vond ik het toch weer tijd voor een nieuwe uitdaging. Ik ging werken voor de LWOO, leerweg ondersteuning voor leerlingen die in het reguliere onderwijs niet mee kunnen komen. Bijvoorbeeld kinderen met autisme, adhd, of leerproblemen. Het was een uitdagende baan en ik kon meer vakken geven zoals biologie, maatschappijleer, maar ook in de tuin werken en koken. Er werd gewerkt aan de hand van een persoonlijk leerplan. Het was veel individueler werken , je bouwde een band met ze op. Ik heb dit dan ook met veel plezier tot aan mijn pensioen gedaan.
Wat mijn achtergrond in de kunst betreft, vertelde ik al dat ik als kind altijd al aan het knutselen was. Door mijn werk kon ik daar minder inhoud aan geven en toen ik gepensioneerd was had ik echt het idee dat ik weer wat met mijn handen wou gaan doen. Ik kreeg een rare droom die steeds terug kwam: Mijn kind lag op zolder en die had ik in 6 weken geen eten gegeven. Volgens een deskundige verwijst dat naar het kind in jezelf en moest ik mijn creativiteit weer gaan gebruiken. Ik heb altijd van keramiek gehouden en daarom ben ik toen op cursus gegaan bij Ellen de Vries waar ik veel van geleerd heb. Maar Ellen stopte met haar cursussen en toen ben ik op cursus gegaan bij Carla Offerhaus. Daar mocht je echter niet hakken . Daarom ben ik toen een 3-jarige opleiding Ruimtelijk Vormgeven bij Crejat in Alkmaar gaan volgen.
Welke kunstvormen maak je?
Het ruimtelijk vormgeven van hout, metaal, steen, klei en gips, kosteloos materiaal, papier maché en hout. Mijn beelden zijn vaak wit, soms zwart.
Ik gebruik veel verschillende technieken, afhankelijk van mijn onderwerp, ook vind ik het leuk om verschillende materialen samen te voegen.
Wat motiveert je om kunst te maken?
Ik heb vaak een idee in mijn hoofd, een mening, een gevoel, ik vind ergens wat van en dat wil ik vorm geven. Dan de vraag welke materialen daarbij passen. Zo ben ik nu erg bezig met dementie. Ik wil de warrigheid in het hoofd van dementerenden weergeven . Dan koop ik een spinnenwiel om grof, warrig te spinnen. Deze zomer ga ik in Oudeschild met een groep spinnen in het museum. En thuis maak ik een dement hoofd waar je in kunt kijken, de warrigheid kunt zien. Mijn onderwerpen zijn vaak menselijke problemen en emoties, maar ook vaak geïnspireerd op de politiek, zoals de inzending voor zomerzout: “bestuurder” die gaat over premier Rutte en de kloof met de maatschappij.
Welke invloed heeft (het wonen op Texel) op je kunst?
Texel is niet van invloed in mijn werk. Ik ga wel graag de natuur in, het ondergaan, maar niet maken. De natuur is al mooi, daar hoef ik niks aan toe te voegen. Ik ben liever bezig met mensen, hun ontwikkeling en ook hun emoties. Dat boeit mij altijd.
Wat is je favoriete eigen werk en kun je omschrijven waarom?
Dat verschuift in de loop van de tijd. Nu het beeld wat ik het laatst heb gemaakt. Het beeld ging over Corona, ziekte, kwetsbaarheid en troost. Het elkaar nodig hebben. Een wat hulpeloze figuur, een soort dier, ondersteund door een houten stronk. Ik kan het niet laten zien, het is verkocht.
Wie stel jij voor als volgende gast?
Juul Molenaar. Ze is nog niet zo heel lang lid van Zout. Maar maakt al heel lang mooie dingen. Ik ken haar uit de tijd bij Ellen de Vries. Ik was toen een beginneling en zij maakte al heel mooie dingen. Ze weet mensen goed te treffen en heeft ook vaak humor in haar werk. Ze beeldt ook altijd iets uit, bijvoorbeeld emoties of de rol van de vrouw. Ik heb respect voor haar en ben benieuwd naar haar verhaal.
Het zesde bezoek van de rubriek "Thuis bij de kunstenaar".
De kunstenaar die we nu bezoeken is Marga Loos. Marga is voorgedragen door Peter Huisman. Peter gaat weer terug naar het zachte materiaal en zou het leuk vinden wat te horen over het werk en de werkwijze van Marga Loos. Dat “schilderen” met textiel boeit hem zeer.
Kun je iets vertellen over je achtergrond?
Mijn wieg heeft in Eindhoven gestaan en daar heb ik tot en met de middelbare school gewoond. In Utrecht ben ik biologie gaan studeren en heb daar tevens mijn 1e graads leraren bevoegdheid gehaald. In Utrecht heb ik ook mijn echtgenoot leren kennen. In de jaren tachtig waren er geen banen in de biologie en zo werd ik fulltime huisvrouw en moeder. Mijn man kreeg een baan op Texel en ik stortte me op het vrijwilligerswerk. Zo was ik actief als hulpmoeder, leesmoeder, knutselmoeder, in de ouderraad en medezeggenschapsraad etc. Toen iedereen eraan gewend was dat ik geen betaalde baan had, want dat was wel raar als je een academische graad had, werd ik door de OSG gevraagd om inval docent biologie te worden. En zo kreeg ik in 1998 een ideale baan. Een fijne werkomgeving en vrij als de kinderen ook vrij waren.
Van jongs af was ik al bezig met textiel. Op 6 jarige leeftijd mocht ik al op de trapnaaimachine van mijn moeder aan de slag. Verder heb ik alle handwerkvormen wel beoefend: breien, borduren, macramé, kantklossen, haken, enz. Voor de kinderen werd veel gebreid en kleding genaaid. Op Texel ben ik ook begonnen met het maken van karakterpoppen van FIMOklei. Rond 2000 had ik door de weeks geen vrije ochtenden meer, terwijl s’ ochtends juist mijn meest creatieve dagdeel is. Het poppen maken stopte, maar het werken met mooi materiaal bleef kriebelen dus ben ik overstapt op patchwork.
Welke kunstvormen maak je?
Het klassieke patchwork en quilten vond ik wel leuk, maar ik wilde buiten de gebaande paden gaan bij het verwerken van stoffen. Tijdens het quilten wordt door de meeste quilters alles min of meer plat genaaid. Ik vind juist dat de textuur van de stof beter tot zijn recht komt als er minder genaaid wordt. Ook wordt er door de huidige artquilters vaak verf gebruikt om accenten aan te geven. Ik probeer zoveel mogelijk alleen stof en garen te gebruiken, waarbij mijn sterke voorkeur uitgaat naar effen stoffen met zoveel mogelijk variatie in tint. Ik heb van een woonwinkel eens een stalenkaart gekregen met wel 150 kleurschakeringen in zijde. Dan kom ik heel gelukkig thuis. Inmiddels verf ik zelf ook effen stoffen waarbij je dan door de verf te verdunnen veel lappen krijgt die net iets van kleur verschillen. En zo is mijn “schilderen met lapjes” ontstaan. Ik vind het mooi dat de stoffen hun eigen weg gaan.
Het is wel een bewerkelijke techniek. Per “schilderij” ben ik gemiddeld toch wel zo’n 100 uur bezig. Maar het is prachtig werk.
Wat motiveert je om kunst te maken?
Ik vind het fijn om iets moois te maken van materialen die ik mooi vind. Mijn motivatie is het ermee bezig zijn, de uitdaging om voor elkaar te krijgen wat ik voor ogen heb. Ik wordt geïnspireerd door iets, bijvoorbeeld een foto en geef er dan mijn eigen invulling aan. Ik laat dingen weg en kies mijn eigen stoffen en kleuren. Sommige kleuren heb ik niet of zijn er niet en dan zoek ik naar een andere oplossing. Uiteindelijk gaat de foto een keer weg en gaat het werk zijn eigen leven leiden. Dat kan in het begin van het proces zijn of later, maar de foto gaat weg. Dat blijft ook de uitdaging, er mijn eigen draai aan geven. Ik ben altijd op zoek naar nieuwe “beelden” en kleurschakeringen. Als ik dan veel kleurschakeringen kan verwerken, ben ik heel gelukkig.
Welke invloed heeft (het wonen op Texel) op je kunst?
De grootste invloed is dat ik het meest van organische beelden houd. En van de zee. Dat is wat Texel doet in mijn werk.
Wat is je favoriete eigen werk en kun je omschrijven waarom?
Mijn favoriete werk is verkocht. Het is gemaakt naar een schilderij van John William Waterhouse: “Boreas”. Ik heb er wel veel vrijheid in genomen om bijvoorbeeld ook dingen los te laten hangen. Er zit alles in, subtiele kleuren, geplooide stof, enz. Het klinkt eigenwijs, maar ik vind mijn werk mooier dan het schilderij. De stof voegt een extra dimensie toe. Ik heb het met een beetje pijn in mijn hart verkocht, maar gunde het aan de mevrouw die haar verhaal erbij deed waarom ze het zou willen hebben. Toen ging ik overstag. Dat geeft wel weer ruimte om een andere te maken.
Wie stel jij voor als volgende gast?
Het lijkt me interessant als Marijke Bakker haar verhaal doet. Ik maak werk/beelden uit de vrije natuur omdat ik wil laten zien hoe mooi de natuur is. Meer zit er niet achter. Bij Marijke zit er altijd een gedachte achter haar werk, filosofisch, biologisch, troost, dood, verbinding of juist scheiding. Dat intrigeert mij. Het is een leuk contrast.
Het vijfde bezoek van de rubriek "Thuis bij de kunstenaar":
De kunstenaar die we nu bezoeken is Peter Huisman. Peter is voorgedragen door Cobie Bremer. Cobie vindt dat hun werk veel overeenkomsten heeft. Peter werkt met hard materiaal, hout en zij met zacht materiaal, wol. Maar het heeft dezelfde uitdrukkingen. Cobie is erg benieuwd wat hij daarvan vindt.
Kun je iets vertellen over je achtergrond?
Alweer een echte Texelaar, Peter Huisman. De achtergrond van Peter is de keuken, Hij is 23 jaar chef kok in de catering geweest. Dat heeft hij altijd met plezier gedaan, maar hij vroeg zich op een gegeven moment toch af of hij dat zijn hele leven zou willen blijven doen. Vaak in het weekend en met de feestdagen werken, dat eist toch zijn tol. Hij heeft de overstap gemaakt en werkt nu met hout, metaal en kunststof bij Expotise.
Hij werkte al veel met hout als hobby. Bijna alle meubels en accessoires, thuis maar ook voor zijn kinderen, zijn door hemzelf gemaakt. Je kunt zeggen dat hij een autodidact meubelmaker is.
Welke kunstvormen maak je?
Naast het maken van meubels was zijn volgende stap het maken van kunst van hout. Peter heeft zich nog even op het pad van het tekenen en schilderen begeven. Zo heeft hij omslagen gemaakt voor “Eigenwijs” de schoolkrant van de LTS, heeft nog abstract geschilderd maar bedacht dat een ander dat beter kon dan hij.
Dus hij kon er niet omheen, hij wou kunst maken van hout. Dat ging hem goed af en de kinderen stimuleerden hem om lid te worden van Zout. Dat vond Peter nog wel even wat, want hij dacht dat dit een elitair groepje kunstenaars zou zijn. Maar hij heeft de stoute schoenen aangetrokken en heeft daar absoluut geen spijt van. Hij voelde zich warm ontvangen en zo voelt hij het nog steeds.
Peter maakt werken van gebruikt hout, dus wat anderen weggooien zoals tafels, kasten en planken. Een van zijn eerste werken is gemaakt van tafelpoten (foto onder interview). Die zal hij nooit weg doen al krijgt hij nog zoveel geld geboden.
Ik heb mijn eigen stijl vertelt Peter, ik maak eerst een schets of maak een foto van iets in de natuur. Ik heb me alles zelf aangeleerd. Ik heb nagedacht over wat je kunt maken van verschillende, gebruikte houtsoorten.
Wat motiveert je om kunst te maken?
Ik vind het zelf erg leuk om uit het niets iets te creëren. Ik maak dingen die ik leuk vind om te maken. Ik raak ontroerd als anderen iets mooi vinden wat ik heb gemaakt. Helemaal als ze er dan ook nog een verhaal bij hebben, waarom het hun raakt. Zo heb ik eens iets verkocht aan een collega. De vader van zijn vriendin is vroeg overleden. Ze raakte ontroerd en was in tranen door een werk van mij. Door de golven en het strand hierin kwamen herinneringen bij haar boven en dit raakte haar. Dit geeft een extra dimensie aan mijn werk en dat ontroerd mij dan weer. Aan de andere kant vind ik het weer leuk om te vertellen hoe iets tot stand is gekomen, wat voor voorwerp het eerst is geweest. Het is toch prachtig als je kan vertellen dat een kunstvoorwerp eerst een oude tafel is geweest. “Out of the box” denken noem ik dat, iets met je handen creëren. Heerlijk om iets samen te stellen met een geheel andere dimensie. Ik ben “jutter” op de Meierblis, ik heb een klein schuurtje met opslag en buiten aan de picknicktafel werk ik. Hier kan ik mijn grenzen verleggen.
Ik vind het ook leuk om te suppoosten tijdens een expositie. Vaak zijn er fijne gesprekken en het is leuk om iets van ieders werk te vertellen. Ik krijg van Zout dus ook inspiratie.
Welke invloed heeft (het wonen op Texel) op je kunst?
De natuur op Texel is mijn inspiratie, het strand, het water, het lijnenspel. De natuur in allerlei vormen. Kijk op het strand als het water weer wegloopt. Dat lijnenspel met steentjes, ik geniet ervan. Ik heb iets met golven… en dan…. heb ik ineens kunst met golven wat eerst blokjes waren, ik heb rood eiken met een koperen lijst/buis. Ik heb iets prachtigs gemaakt! Ook maak ik wel foto’s op het strand wat ik later vertaal in een golfbeweging. Of als ik met de hond loop en ik zie de druppels in een plas vallen, dan is er weer een idee geboren.
Wat is je favoriete eigen werk en kun je omschrijven waarom?
Mijn eerste werk dat ik heb gemaakt en waar ik het net over had. Dat is me dierbaar en blijft hier in huis. Ook het ronde werk met de hollingen erin (foto boven), heb ik iets mee en gaat niet weg. Ik zou hem namelijk niet voor een tweede keer willen maken. Mijn werken moeten unica ’s zijn, ik blijf bij mijn principes. En ik heb ideeën genoeg want kunst maken werkt verslavend.
Wie stel jij voor als volgende gast?
Dat vind ik een lastige. Maar wat Cobie zei over dat harde en zachte herken ik wel. Ik ga dus weer terug naar het zachte en zou het leuk vinden wat te horen over het werk en de werkwijze van Marga Loos. Dat “schilderen” met textiel boeit me zeer.
De kunstenaar die we nu als vierde bezoeken is Cobie Bremer. Cobie is voorgedragen door Paulien Valk. Ze vindt het werk van Cobie zo anders dan dat van haar en is benieuwd wat Cobie te vertellen heeft.
Het is een stormachtige middag, maar eenmaal binnen bij Cobie genieten we naast een kopje koffie van het prachtige uitzicht. Waar we ook zitten of staan, het uitzicht is geweldig. Maar, dan nu het verhaal van Cobie. Cobie is de eerste kunstenaar die we interviewen die een echte Texelse is.
Kun je iets vertellen over je achtergrond.
Cobie is geboren en getogen in Oosterend. Van jongs af aan is ze bezig met textiel, handwerken, breien en naaien voor poppen. Textiel in allerlei facetten loopt als een rode draad door haar leven. Ze heeft van deze passie haar werk gemaakt door een opleiding textiele werkvormen te volgen. En zo heeft ze jarenlang les gegeven in deze richting.
In 2016 is ze gestopt met werken en sinds die tijd is ze kunstzinniger met de materie aan de slag gegaan. Ook nadat ze gevraagd is om te komen exposeren in de Hoeksteen. Het stimuleert Cobie als ze wat verkoopt, want als ze de kast vol heeft doet ze weinig meer. Als het de deur uit is krijgt ze de drang weer wat te maken. Van het geld dat ze ermee verdient kan ze weer materialen kopen en experimenteren met nieuwe dingen.
Cobie is vanaf het begin lid van Zout.
Welke kunstvormen maak je?
Cobie heeft gekozen voor textiel. Ze is ook nog aan het schilderen geweest, maar er zijn al zoveel schilders dat ze toch maar bij het textiele materiaal gebleven is. Dat past ook het beste bij haar, vindt ze. Het is ook ontstaan doordat ze bezig was met zijde schilderen. Toen heeft ze het wol en vilt ontdekt. Met wol kun je vele kanten op en het leent zich voor leuke experimenten. Een enkele keer maakt ze kleding zoals een jurk of een trui, maar het is omslachtig en ze doet het te weinig. Ook maakt ze sjaals en sieraden, maar vaker grotere objecten van wol en zijde dat vervilt wordt. Cobie heeft ook tassen van leer gemaakt, maar… haar passie voor textiel overwint steeds.
In 2017 won Cobie de Publieksprijs, Het was een uitdaging, je mocht, vanwege de beperkte ruimte, maar een smal werkje inleveren. Ze heeft toen een smal, hoog werk gemaakt dat aan het plafond kon hangen. Daarmee won ze de prijs, het was een toppertje. Met Klifhanger werd deze verkocht.
Wat motiveert je om kunst te maken?
Mijn handen zijn graag bezig. Ik ben van nature wat makkelijk, maar mijn handen willen wat doen. Het stimuleert mij om te experimenteren en wat nieuws, iets kunstzinnigs te maken als de muur leeg is. Ik werk abstract, maar het stelt wel iets voor. Zo komt Winterzout ineens met het thema “uit balans”. Ik vind het dan een uitdaging om daar iets van te maken. De vorige week verkocht ik iets wat ik in opdracht had gemaakt. De mensen hebben iets uitgezocht naar aanleiding van een klein werkje. Ik vind het dan spannend of ze het mooi vinden, maar het stimuleert en motiveert me ook. Kortom de uitdagingen motiveren mij.
Welke invloed heeft (het wonen op Texel) op je kunst?
Die invloed kun je in mijn kleuren zien. Ik werk veel met blauw. Trouwens, tegenwoordig ook veel in wit, maar de structuur/textuur blijven vaak golven, vloedlijn en kwallen. Maar niet altijd, want de Publieksprijs had bijvoorbeeld niets met Texel te maken. Op onze vraag of ze ook workshops geeft, geeft Cobie aan dat niet te doen. Ze heeft haar hele leven met veel plezier les gegeven, maar wil nu voor zichzelf bezig zijn. Het zou van haar eigen tijd af gaan en dat vindt ze jammer.
Wat is je favoriete eigen werk en kun je omschrijven waarom?
Dat is moeilijk, maar ik vind het tentenkampje dat ik in 2017 gemaakt hebt voor Klifhanger wel heel erg mooi. Ik mocht hieraan meedoen omdat ik de Publieksprijs had gewonnen. De tweede keer dat ik aan Klifhanger meedeed, was het thema “erfgoed, het tuinpad van mijn oma”. De tuin van mijn oma bestond uit gras en bomen, maar ieder jaar kwamen er sneeuwklokjes tevoorschijn. Zo ontstonden mijn sneeuwklokjes. Maar nee, ik blijf toch bij het tentenkampje als mijn mooiste/spannendste werk.
Wie stel jij voor als volgende gast?
Peter Huisman. Ons werk heeft veel overeenkomsten. Hij werkt met hard materiaal, hout en ik met zacht materiaal, wol. Maar het heeft dezelfde uitdrukkingen. Wit, zwart, hard, zacht, het voegt goed. Ben erg benieuwd wat hij daarvan vindt.
Het derde bezoek van de rubriek "Thuis bij de kunstenaar" was bij Paulien Valk. Paulien is voorgedragen door Carli van den Berg. Carli vindt dat Paulien veel uiteenlopende kunst maakt en heeft daar veel bewondering voor. Ze is benieuwd naar wat Paulien te vertellen heeft.
Judith en ik (Greet) komen gelijktijdig aan en Paulien komt net terug met haar hond. We gaan het gezellige atelier binnen en hebben een interessant gesprek.
Kun je iets van je achtergrond vertellen?
Ik kom van oorsprong uit Alkmaar. In Amsterdam heb ik de kunstacademie gevolgd en mijn onderwijsbevoegdheid behaald.
We gingen vaak op vakantie naar Texel. Mijn man en ik vroegen ons op een gegeven moment af waar we zouden willen wonen en onze kinderen laten opgroeien. We kwamen op Texel uit en in 2000 hebben we dit huis gekocht. Veel Texelaars zullen weten waar het is als ik zeg dat moeder Witvliet hier woonde. Hier heb ik nu mijn eigen atelier. Ik geef er workshops en cursussen voor kinderen en volwassenen. Sommige kinderen begonnen toen ze 9 jaar waren en zijn nu inmiddels 16. Door de corona vielen veel workshops uit en nu heb ik dan ook een baan op school als docent beeldende vorming. Binnenkort beginnen ook de cursussen in mijn eigen atelier weer.
Welke kunstvormen maak je?
Ik heb een klassieke opleiding, dus tekenen en schilderen. Nu doe ik veel verschillende dingen, maar tekenen blijft de basis en dat associeer ik met van alles. Vogels is een dankbaar onderwerp, maar zo heb ik ook eens een muurschilder-project gedaan. Een kunstwerk maken met een groep mensen. Zo mocht ook ieder dorp een eigen kunstwerk kiezen. Ik ben er best wel trots op dat mijn kunstwerk gekozen is voor het dorp Oudeschild. De fuik staat bij het Waddenstrandje en een echte blikvanger. Ik hou ook erg van grafisch werk. Kortom ik bruis van de ideeën.
Wat motiveert je om kunst te maken?
Mijn drive om wat te maken. Als ik niet aan het werk ben voelt het niet goed. Ik speel met de onderwerpen. Ik voel mezelf een speler en wens mezelf toe dat ik blijf spelen. Zo gaat er ook wel eens wat mis en dan gaat het de prullenbak in. Ik wil ook graag dat cursisten dit proces ingaan. Ik wil altijd dat mensen gaan spelen, anders raken ze verstijfd. Het moet geen foto zijn, het moet losser. Vaak zijn mensen erg resultaatgericht. Als je dat los kunt laten wordt het veel leuker. Het lesgeven is ook leuk. Het is een kwetsbaar proces. Het is leuk om tee zien hoe iemand keuzes maakt.
Welke invloed heeft (het wonen op) Texel op je kunst?
Ik hou van de ruimte en de natuur op Texel., maar ik haal er niet altijd een onderwerp uit.
Wat is je favoriete eigen werk en kun je omschrijven waarom?
Dat is heel moeilijk voor mij. Ik heb wel met thema’s of ideeën gewerkt wat ik goed vond. Bijvoorbeeld mijn werk bij de OSG, het Hospice of de fuik. Ik ben wel erg kritisch op mezelf, heb er altijd nog wel weer een opmerking over. Maar ik sta er niet te lang bij stil, want dan heb ik allang weer nieuwe ideeën. Mijn basis blijft tekenen, dat blijft terug komen. Maar ik hou ervan om uit mijn comfort zone te komen, maar dat werkt ook wel weer eens tegen mij.
Wie stel jij voor als volgende gast?
Cobie Bremer. Haar werk is zo anders dan dat van mij. Ik ben heel benieuwd.
Het tweede bezoek van de rubriek “Thuis bij de kunstenaar” heeft plaatsgevonden. Dit keer is het gesprek bij Carli van den Berg. Zij is voorgedragen door Ciska Rook omdat ze heel benieuwd is naar het verhaal van Carli als kunstenaar. De ontvangst is allerhartelijkst in haar paradijsje aan de Krimweg. Onderstaand haar verhaal.
Kun je iets van je achtergrond vertellen?
Ik ben geboren boven de kantoorboekhandel, lichtdrukkerij en kunstschilderswinkel van mijn ouders in Zeist. Later ben ik daar ook gaan werken, maar dat beviel me niet. Ik ben niet geschikt als verkoopster. Maar wat dan wel. Niemand wist wat ze met me aan moesten, want ik was een vrijbuiter. Ik bedacht dat ik iets voor mensen wou betekenen en ging voor een goed doel werken. Dat was binnen een instelling voor verstandelijk gehandicapten. Mooi dat ik er zo terecht kwam, want anders had ik dit nooit gekozen. Met dit werk kreeg ik honderd gulden per maand en de rest ging naar een goed doel zoals amnestie International. Ik heb er veel geleerd, maar ik was in het begin wel in shock. Ik moest deze mensen wassen, maar had op die leeftijd nog nooit een blote man gezien. Ik ben heel blij dat ze me deze kans hebben gegeven. Heb uiteindelijk ook mijn z-diploma gehaald.
Daarna heb ik van alles gedaan. Ik ben secretaresse geweest op een advocatenbureau, doktersassistente, zwembadjuf en waarnemend hoofd van een kindertehuis.In 1995 kregen mijn man en ik, met ons kind een zwaar auto ongeluk in Zuid Frankrijk. We hebben toen echt een engeltje op onze schouder gehad, want we dachten dat het afgelopen was. Daarna is de wereld voor mij totaal veranderd. Ik had er een trauma aan over gehouden en zo kwam ik in de kunstzinnige therapie terecht. Daar werd mij geadviseerd de kunst in te gaan. Ik heb toen een 4-jarige (beeldende) kunstopleiding bij Artibus in Utrecht gedaan.
Welke kunstvorm(en) maak je?
Ik schilder met acryl en waterverf, maar eigenlijk met alles waar je maar mee schilderen kunt. In principe schilder ik op papier en doek, maar heb ook schalen, vazen, kastjes en dergelijke beschilderd.
Wat motiveert je om kunst te maken?
Kunst is voor mij het vertellen van verhalen. Eigenlijk praat ik in mezelf als ik schilder. Op die manier krijgt het vorm op het doek. Neem bijvoorbeeld het lied van Stef Bos “de maan is niet eenzaam”. Dat zing ik dan en dan gebeurt er van alles met me. Dan laat ik alles vallen en ga naar de vrijheid. Het is het verhaal die ik in beeld probeer leven te geven. Kunst is een manier van vorm geven aan het leven. Het stralen, licht geven, verdriet, verlangen, alles naar boven laten komen, laten stromen. Nu meer de berusting, ik heb alles wat mijn hartje begeert. Ja, kunst geeft kleur aan het leven.
Welke invloed heeft (het wonen op) Texel op je kunst?
Vanaf het ongeluk (ik durfde geen verre reizen meer te maken) gingen we naar Texel. Het heeft altijd een grote invloed op mijn werk gehad. Sinds 7 jaar wonen we nu op Texel. Daarvoor waren eigenlijk al mijn schilderijen vol van verlangen naar dit eiland. Nu we hier wonen is er meer rust in mijn werk en staat de natuur, de zee, het water meer centraal. Ik hou van water, ga als het kan iedere dag naar zee, maak daar gedichtjes (voor mezelf), waar ik ook wel weer schilderijen op maak. Aan het strand schrijf ik eerst in mijn dagboek en neem een frisse duik in de zee. Zwemmen is mijn passie. Het in de zee liggen geeft me een enorme gelukzalige en vrije gevoel. Ja, Texel kun je intens voelen.
Wat is je favoriete eigen werk en kun je omschrijven waarom?
Het is al een iets ouder werk. Ik ben namelijk in november gestopt met roken en sinds die tijd schilder ik bijna niet. Het atelier, roken, even rust nemen zijn blijkbaar nog steeds verbonden. Ik hoop daar van de winter los van te zijn en weer helemaal los te kunnen gaan in mijn atelier. Bij mijn favoriete werk heb ik het gelukzalige gevoel kunnen vastleggen wat zwemmen mij geeft. Dit schilderij zal ik nooit weg doen. Het is me zeer dierbaar.
Wie stel jij voor als volgende gast?
Ik kies voor Paulien Valk. Ik vind dat ze interessante dingen doet en ben benieuwd wat ze hierover te vertellen heeft.
Het eerste bezoek was bij Ciska Rook, zij heeft twee keer de Pieter van Scheltprijs gewonnen. Zij gaat zelf iemand aanwijzen waar het volgende bezoek naar toe gaat.
Kun je iets van je achtergrond vertellen?
Ik ben geboren en getogen in Rotterdam en op mijn 24e verhuisd naar de Hoekse Waard. Daar heb ik samen met Rob en de kinderen 40 jaar gewoond. We wonen sinds 2017 op Texel. Op school was ik altijd al bezig met tekenen en daarop kreeg ik de hoogste cijfers van alle vakken die ik had. Later ben ik gaan schilderen. Maar altijd, vanaf vroeger heb ik kleine tekeningen gemaakt.
Welke kunstvormen maak je?
Ik ben “vroeger” begonnen met schilderen. Vooral portretten en dan met name van de kleinkinderen. Ik kan nooit twee achter elkaar maken, want dan zit ik er nog teveel in. Dan ga ik over op wat anders, maar portretten hebben mijn voorkeur. Omdat ik van het realistische af wil ben ik met andere materialen begonnen zoals beton en gips., iets met structuur. Dan moet je wel vrijer werken en komt er beweging in. Het moet namelijk een schilderij worden en geen foto.
Wat motiveert je om kunst te maken?
Sinds wij op Texel wonen heb ik de rust om te schilderen. Ook het hebben van een eigen plek om te werken motiveert mij. We hadden dit huis nog niet eens gekocht, maar toch zag ik al mogelijkheden voor een eigen atelier. Ook het winnen van de Publieksprijs motiveert mij.
Welke invloed heeft (het wonen op) Texel voor je?
Texel als onderwerp van mijn schilderijen heb ik niet. Tussen de portretten door probeer ik wel eens wat, maar het is niet echt “mijn ding”. Wel de rust van Texel. Ik heb hier meer tijd en rust en dat is mijn persoonlijke invloed die ik krijg van Texel.
Twee keer de Pieter van Schelt Publieksprijs. Wat doet het met je?
Ik zie het toch als een gevoel van waardering. Ik voel me er wat zekerder door. Maar ook het lidmaatschap van Zout doet me goed. Zout inspireert mij om te gaan schilderen. Het is een middel om mijn werk te laten zien, evenals in mijn eigen atelier. Werken met een thema spreek mij ook zeer aan.
Wat is je favoriete eigen werk en kun je omschrijven waarom?
Dat is eigenlijk mijn laatste werk waar ik mee bezig ben voor Zomerzout. Daar ben ik het meest trots op. Misschien omdat ik met dit werk met een nieuwe techniek bezig ben. Hier kan ik veel in kwijt en het is een nieuwe uitdaging. .
Wie stel jij voor als volgende gast?
Carli van den Berg. Ik denk dat zij wel iets moois te vertellen heeft.
